این دجّالِ لیبرال دموکراسی

ظهور «دجّال» از علائم قطعی و حتمی ظهور و قیام منجی عالم بشریت حضرت مهدی(عج) است. واژة دجّال برگرفته از دجل به معنای دروغ‌گو و حقه‌باز است.1 انس بن مالک از پیغمبر اکرم نقل می‌کند که فرمود: همة پیغمبران از دجّال دروغ‌گو اندرز و هشدار داده شده‌اند،2 اصبغ بن نباته از امیرالمؤمنین ویژگی‌ها و شعارهای دجّال را این‌گونه نقل می‌کند: چشم راست ندارد. زمین را به سرعت طی می‌کند. اکثر تابعان وی زنازاده هستند و «اناربکم الاعلی» می‌گوید.3

در بعضی از احادیث به ظهور سی دجّال قبل از ظهور اشاره شده است و حتی در انجیل نیز بحث تعدد دجّالان آمده است4. با وجود چنین روایاتی چنین به نظر می‌رسد که مانعی بین وجود یک دجّال بزرگ در رأس همة دجّالان نیست5 و امکان دارد که قبل از ظهور دجّال واقعی، دجّالان دیگری که بستر فکری و فرهنگی دجّال اصلی را در جهان ـ خصوصاً در جهان اسلام ـ فراهم می‌کنند، در کشورهای اسلامی ظهور کنند و منادی فرهنگ و اعتقادات دجّال واقعی شوند. برخی پا را از این فراتر نهاده و بر این باورند که دجّال منحصر به یک فرد نیست؛ بلکه عنوانی کلی برای افراد پر تزویر و حیله‌گر است که توده‌های مردم را فریب می‌دهند و به سمت خود می‌کشانند و بر سر راه انقلاب‌های سازنده ظاهر می‌شوند6 اگر چنین برداشتی را ازدجّال بپذیریم، دجّال یک فرهنگ منحط است که در مقابل «فرهنگ مهدویت» که در حقیقت نماد فرهنگ انبیاء و اولیاء است، ایستادگی می‌کند و مؤمنان را به چالش با خود می‌کشاند. دجّال، گلوگاه‌های اقتصادی دنیا را به تصاحب خود در می‌آورد. از پیغمبر اسلامی روایت شده است که فرمود «شما چگونه هستید در آن وقتی که به بنده‌ای که نهرها و میوه‌های زمین در تسخیر اوست، مبتلا شوید و هرکس تابع او شود او را طعام می‌دهد و کافرش می‌کند؟ دجّال، منشأ فتنه و گرفتاری و آزمایش مردم است، هرکس به او ایمان آورد از اسلام فاصله گرفته است، هرکس او را انکار کند، مؤمنی است که خداوند قلب او را‌ آماده ایمان کرده است و در آن ریشه زده است؛ البته دجّال شدیدترین عذاب‌ها را بر مؤمنین وارد می‌سازد». 7

در روایتی دیگر زنان هرزه و افراد لاابالی از دجّال به حمایت بر می‌خیزند؛ به گونه‌ای که سیزده هزار زن از او پیروی می‌کنند و پیغمبر اسلام (ص) می‌فرماید «تودة مردم به سوی او خارج می‌شوند و فریب تبلیغات او را می‌خورند و طمع‌کاران بخشی از یاران او را تشکیل می‌دهند». 8

«اولادزنا، دائم الخمرها، غنا خوان‌ها، اصحاب لهو و لعب و زنا»9 از دیگر کسانی هستند که به حمایت از دجّال، عرصه را بر مؤمنان و موحدان تنگ می‌کنند.

بی‌شک دجّال واقعی و اصلی فردی است دارای یک چشم که جریان باطل را در آخر‌الزمان در برابر جریان حق رهبری می‌کند؛ اما با نگاهی دوباره به روایت‌‌های رسیده از امامان معصوم می‌توان گفت که شاخصه‌ها و مؤلفه‌های فرهنگی که دجّال آن‌را تعقیب می‌کند، به فرهنگ لیبرال دموکراسی غرب در عصر حاضر بسیار نزدیک است.

1. «دجّال یک چشم دارد» شاید یک چشم داشتن رهبر جریان منحط در عصر ظهور، کنایه از فرهنگی است که در آخر‌الزمان تنها خود را می‌بیند و هر فرهنگ غیر خود را بر نمی‌تابد، فرهنگی که هر حرکت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی را تنها با معیارها و ملاک‌های خود می‌سنجد و به تصفیه و نابود کردن مخالفان خود در اقصی نقاط دنیا می‌پردازد و با شعار «هرکس با ما نیست، بر ضد ماست»‌از مرزهای خود می‌گذرد و تمدن‌ها و فرهنگ‌های دیگر را به تسلیم شدن در برابر خود فرا می‌خواند. پرواضح است که امروز غرب، جهان را به پذیرش حقوق بین‌الملل، حقوق بشر و تن دادن به فرهنگی فرا می‌خواند که تنها بر طبق معیارها و ملاک‌های لیبرال دموکراسی تدوین و تنظیم شده است.

2. «دجّال زمین را به سرعت طی می‌کند» فرهنگ لیبرال دموکراسی امروز با سلطه بر رسانه‌های جهان، در کم‌تر از یک چشم به هم زدن آرا و اندیشه‌های خود را به فراخور زمان و مکان، به جهان عرضه می‌دارد؛ حق را باطل‌ و باطل را حق به تصویر می‌کشد؛ هر کودتای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و نظامی را با ابزارهای قاره‌پیمای خود سازماندهی و به مرحلة اجرا در می‌آورد،‌از دجّالک‌های خود در اقصی نقاط دنیا قهرمان می‌سازد و قهرمانان واقعی هر ملت و مکتبی را قانون‌گریز، تروریست و مخالف با صلح جهانی معرفی می‌کند.

این فرهنگ، با قدرت رسانه و دجّالک‌های خود، نوع پوشش، نوع غذا و حتی چگونگی سخن گفتن و راه رفتن خود را تبلیغ و ترویج می‌دهد و برای هر ملت و مکتبی الگوی چگونه بودن، چگونه زیستن و حتی چگونه مردن را ارائه می‌دهد.

3. «اکثر تابعان دجّال را زنازاده‌ها، دائم‌الخمرها، غناخوان‌ها و اصحاب لهو و لعب» تشکیل می‌دهند، که بی‌شک امروز تنها فرهنگی که فریاد «بی‌بند و باری»را ‌سر می‌دهد و آزادی هرگونه فسق و فجوری را مجاز بر می‌شمارد، تنها اندیشه و فرهنگ لیبرال دموکراسی غرب است.

4. «دجّال ندای اناربکم الاعلی سر می‌دهد» لیبرال دموکراسی غرب با نشاندن انسان به جای خداوند، دعوی الوهیت می‌کند و با بیان این‌که رأی مردم رأی خداست، حق مردم حق خداست! فرمان‌ها و قانون‌های الهی را به کنار می‌نهد و تنها چارچوب‌هایی را می‌پذیرد که توسط عقل بشری ترسیم شده باشد.

5. «دجّال نهرها و میوه‌های زمین را تسخیر می‌کند و هرکس را بخواهد طعام می‌دهد» امروز گلوگاه‌های اقتصادی دنیا در دست فرهنگ لیبرال دموکراسی است، تحریم‌های اقتصادی، بلوکه کردن اموال، افزایش و یا کاهش نرخ نفت و ... همه و همه در دست زرسالان و کارتل‌ها و تراست‌های لیبرال دموکراسی است تا جایی که این اندیشه مزور در حمایت از انسان و کرامت انسانی، با کشتن هزاران گاو و دفن آنان با بلدوزر و یا ریختن ده‌ها کشتی گندم در دریا آن هم در مقطعی که در آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی هزاران انسان از گرسنگی جان می‌دهند، تنها به سود و زیان خود و مهار قیمت‌ها و تسلط بر گلوگاه‌های اقتصادی جهان می‌اندیشد.

6. «یهودیان از دجّال حمایت می‌کنند» بر کسی پوشیده نیست که امروز صهیونیست بین‌الملل با سلطه بر نبض اقتصادی اروپا و آمریکا و معادن و منابع درآمدزای جهان و سیطره بر رسانه‌های جمعی، حامی اصلی تفکر لیبرال دموکراسی است و این لیبرال دموکراسی است که جاده‌صاف‌کن صهیونیزم بین‌المللی به شمار می‌رود.

7. «زنان (هرزه) از حامیان دجّال محسوب می‌شوند». پرواضح است که امروز لیبرال دموکراسی با سازماندهی جنبش فمنیست و با عنوان‌های دروغین نظیر دفاع از حقوق زن،‌ تساوی زن و مرد و ... به تحریف جایگاه واقعی زن در راستای استفادة ابزاری از او می‌پردازد و با ترویج و تبلیغ صنعت سکس در حوزة کتاب، مجلات و سینما زمینة گرایش جامعه را به فرهنگ مبتذل خود مهیا می‌کند.

8. «هرکس به او ایمان آورد، کافر شود» ایمان آورندگان به دجّال لیبرال دموکراسی امروز، به سادگی به نام آزادی و دموکراسی به ترویج بی‌بند و باری و فساد می‌پردازند و صریحاً در مقابل آیات و روایات موضع‌گیری می‌کنند؛ ضروریات دین را منکر و دین خدا را ناکارآمد در ادارة جامعة معرفی می‌کنند و مردم و جامعه را به هضم شدن در معادلات جهانی که در حقیقت همان فرهنگ لیبرال دموکراسی است دعوت می‌کنند؛ دعوتی که مساوی با کفر ورزیدن نسبت به آیات و روایات و تأیید کافران و ملحدان و فرهنگ آنان است.

9. «مؤمنین در عصر دجّال، سخت‌ترین روزگار را می‌گذرانند و آنان توسط دجّال و پیروان آن مورد شدیدترین اذیت‌ها و‌آزارها قرار می‌گیرند» در عصر کنونی یاران واقعی امام راحل که به عنوان تنها مقابله‌گران با تفکر لیبرال دموکراسی به شمار می‌روند، در آتش تهمت‌هایی بس سنگین، مورد اذیت و‌ آزار دجّالک‌های فرهنگ لیبرال دموکراسی قرار دارند و مظلومانه و غریبانه به دفاع از ارزش‌های الهی می‌پردازند و هرگونه انگ واپس‌گرایی، خشونت طلبی و ... را به جان می‌خرند.

• • •

کوتاه سخن این‌که دجّال از کسانی است که با تبلیغ فرهنگ و مرامی کاملاً شبیه فرهنگ لیبرال دموکراسی، با دعوت بشریت به سوی قبلة انسان‌مداری، با دعوت حضرت مهدی(عج) به خدامحوری و دعوت به سوی «جامعة مهدوی» مقابله می‌کنند؛ اما سرانجام این فرهنگ و جامعة مهدوی است که پیروز خواهد شد و این دجّال و فرهنگ دجّال است که توسط منجی عالم بشریت از صفحة روزگار محو خواهد گردید؛ به امید آن‌روز ...

1. مهدی انقلابی بزرگ، ناصر مکارم شیرازی، ص 192

2. زندگانی خاتم‌الاوصیاء امام مهدی(ع) باقر شریف قریشی، ص 298

3. حدیقه الشیعه، مقدس اردبیلی، ص 758

4. مهدی انقلابی بزرگ، ص 194

5. همان، ص 196

6. همان، ص 192

7. زندگانی خاتم‌الاوصیاء امام‌مهدی(ع)،ص303و304

8. همان،‌ ص 304

9. همان، ص 307